Czy zauważyliście, że kiedy jesteśmy spokojni, oddech jest delikatny? Zaś kiedy jesteśmy zdenerwowani, zestresowani, źli, to oddech przyśpiesza i staje się nieregularny? Jaki z tego można wyciągnąć wniosek?
Na Wschodzie dzieci od małego są uczone, że spokojny, delikatny oddech to podstawa zdrowia. Na zachodzie zaś powszechny jest mit, że pogłębione wdechy dotleniają ciało. Współczesna joga również bardzo często zachęca do brania częstych, dużych oddechów.
Tymczasem starożytne teksty o jodze nauczały czegoś innego.
Patanjali (IV-II w.p.n.e) w swoich słynnych joga sutrach napisał, iż “Pranajama (praktyki oddechowe w jodze) to zanik ruchów wdechowych i wydechowych”.
W innym tekście jogicznym o nazwie Hatha Yoga Pradipika (XV w.n.e.) jest napisane “Kiedy oddech zmienia się, umysł traci stabilność, a gdy oddech jest równomierny umysł uspokaja się.”
Z kolei w jodze taoistycznej mówi się o trzech poziomach oddychania:
- taki, którego nie słyszy osoba stojąca obok
- taki, którego sami nie słyszymy
- taki, którego sami nie czujemy
Metoda Butejki uczy właśnie tego medytacyjnego, spokojnego, niewyczuwalnego oddechu.
